31.10.11

Με Πιστεύεις;


Χθες σου έλεγα ευχαριστώ που σε γνώρισα, γιατί μαζί σου γνώρισα τον έρωτα. Γιατί γνώρισα κάτι τόσο αθώο, κάτι τόσο κτηνώδες. Μαζί σου ένιωσα να με περιτριγυρίζει ένα σμήνος από άνθη. Μαζί σου γνώρισα ένα παράδεισο διαφορετικό. Μαζί σου συνάντησα τον ουρανό, επισκέφτηκα το φεγγάρι. Η απώλεια του ίσως με καταστρέψει, μα θα είμαι πάντα ευγνώμον σε αυτά τα όμορφα μάτια για ότι μου γνώρισαν, για ότι με άφησαν να αγγίξω, για τη μαγεία που μου πρόσφεραν.
Χθες σου είπα, ότι θέλω το σώμα σου. Θέλω το κορμί σου. Νιώθω ότι ο παράδεισός μου, είναι μέσα του. Νιώθω ότι ο κόσμος ο αληθινός περιτριγυρίζει μέσα εκεί. Νιώθω ότι κάθε ήχος, κάθε θρόισμα του αέρα γίνεται με σκοπό να σε αγγίξει, με σκοπό να μεταφερθεί εδώ. με σκοπό να με κάνει να σε ερωτευτώ περισσότερο. Μπορεί να μη σε αγάπησα ποτέ όσο σου αξίζει. Μπορεί ότι σου έδωσα να είναι το ελάχιστο από ότι έχεις λάβει. Μα ότι μου έδωσες είναι θησαυρός. Είναι ένα νόμισμα χρυσό. Είναι μια γαρδένια. Είναι το ίδιο το φεγγάρι.
Μπορεί να μη καταφέρω ποτέ να στο πω, μα… είσαι η ίδια μου η ζωή. Η πιο ελεύθερη φυλακή, η πιο νοσταλγική επαφή. Είσαι… η ανατολή. 

9.10.11

Η Πρώτη Μας Φορά

Σ Ε  ΕΧΩ  ΑΓΑΠΗΣΕΙ ...

(να το θυμάσαι... όσο μπορείς να το θυμάσαι... είμαι εδώ, στο είπα κ πριν, είμαι εδώ... ακόμα κ αν δε με πιστεύεις, είμαι εδώ, μου είναι αδύνατο να φανταστώ τη ζωή μου μακριά σου, μου είναι αδύνατο να αναπνεύσω μακριά σου... εύχομαι να είσαι μαζί μου σε κάθε αύριο, που μου δίνει η ζωή, να είμαστε μαζί σα ζευγάρι, μόνο σα ζευγάρι...)